ยังคิดชื่อเรื่องไม่ออก ช่วยคิดกันได้นะค่ะ

00

กีฬาสี

     “เฮ้ย  ใสมึงจะไปดูพี่เรนแข่งบาสมั้ย”  ทะเลถามน้ำใสขึ้นเพราะเขากำลังจะไปสนามบาสแล้ว

     “ไปดิ แต่พี่มันแข่งก่อนเที่ยง กูว่าจะไปห้องสมุดก่อนนะ” น้ำใสบอกทะเล

     “เออๆ งั้นเดี๋ยวตามนะมึง กูจะไปดูคู่นี้แข่งก่อน” ทะเลพูดเสร็จก็วิ่งออกไปเลย

..

.

..

     ห้องสมุด

     ร่างบางเดินเข้าห้องสมุดด้วยความคุ้นชิน เขาชอบห้องสมุดเพราะเงียบ สงบ และมีอะไรให้เยอะแยะมาก ด้วยเฉพาะนิยาย ฮ่าๆ เขาติดนิยายและอ่านมันเป็นชิวิตจิตใจ อ่านทุกรูปแบบ ทุกแนว

     น้ำใสเดินเข้าในโซนประจำที่เขานั่งอ่านอยู่ทุกวัน พร้อมนิยายเล่มหนึ่งที่หยิบมาอ่านจากชั้นหนังสือที่เดินผ่านาเมื่อกี้  ช่วงนี้เป็นช่วงกีฬาสีเลยทำให้ห้องสมุดไม่มีคนเลย เพราะทุกคนไปสนุกที่สแตนเชียร์ของสีตัวเองหรืออาจจะเชียร์กีฬาที่สีตัวเองแข่ง แต่สำหรับน้ำใสไม่ใช่..เขาไม่ชอบที่วุ่นวายซะเท่าไหร่ ชอบอยู่เงียบๆมากกว่า  โชคดีที่ห้องสมุดไม่ปิดตอนวันกีฬาสีแบบนี้  ไม่งั้นน้ำใสคงไม่มีที่ปลักหลัก

     ติดกับโต๊ะที่น้ำใสใช้ประจำเวลามาห้องสมุดมีโซฟาตัวยาวอยู่และบนโซฟามีร่างสูงของคนที่น้ำใสรู้ว่าเป็นใครนอนคว่ำหน้าพาดยาวอยู่

     ตึก ตัก ตึก ตัก

     ใจน้ำใสเต้นโครมคราม เพียงแต่เห็นแผ่นหลังของรุ่นพี่ที่ชื่อเรนทันที

     ใช่! น้ำใสชอบพี่เรน  แอบชอบมานาน..

     น้ำใสเดินเข้าไปใกล้ร่างสูงที่นอนหลับอยู่มากขึ้น  ขาเรียวสวยกำลังยกย่างช้าๆเพื่อไม่เกิดเสียงดังรบกวนคนที่นอนอยู่ น้ำใสใจเต้นแรงมากเขาพยายามระงับหัวใจตัวเองแต่ทำไม่ได้เพราะคนตรงหน้าพี่เรนของเขา น้ำใสชะเง้อมองใบหน้าหล่อของเรน พลางคิดในใจทำไมหล่ออย่างนี้ว่ะ! และน้ำใสก็ถอยหลังกลับ ใจเองก็ยังเต้นโครมครามไม่หยุด เต้นแรงจนน้ำใสเหงื่ออกในมือกำหนังสือนิยายไว้แน่น  แล้วค่อยๆเดินไปที่โต๊ะแล้วนั่งลงอย่างเบาแรง 

     แล้วก็เริ่มอ่านนิยายที่เอามาแต่....อ่านไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ! 

     จิตใจน้ำใสไม่ได้สนใจนิยายตรงหน้ามันกลับสนใจร่างสูงที่นอนพาดโซฟาอยู่ต่างหาก

     ฟึบ

     น้ำใสปิดนิยายทันทีแล้วมองร่างสูงที่นอนอยู่แล้วยิ้ม  ไม่เคยใกล้ขนาดนี้มาก่อนเลย แล้วน้ำใสก็ก้มตัวหัวนอนบนแขนตัวเองแล้วหันหน้ามองร่างสูง มองอย่างนั้น มองเพื่อเก็บความรู้สึกนี่ไว้เพราะพี่เรนอยู่มอหกส่วนผมอยู่มอห้า เขาจะไม่ได้เจอพี่เรนที่โรงเรียนอีกเมื่อพี่เรนจบไป มองจนพล็อยหลับไปตามร่างสูง

...

..

.

..

...

     สุดท้ายวันนั้นน้ำใสตื่นขึ้นได้เพราะบรรณารักษ์ห้องสมุดมาปลุกเพราะหมดเวลาใช้ห้องสมุดและมันคือเวลากลับบ้าน  

     อีผี สรุปแล้วเขาไม่ได้ดูพี่เรนเขาแข่งบาสในรอบเชิง  โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ติดตามเราได้ที่ ทวิตเตอร์ @anatomility

ติดตามนิยายเรื่องนี้ใน #น้ำใสจีบเรน

ปล.ฝากคิดชื่อนิยายหน่อยเราคิดไม่ออก